Iemand zei ooit dat ze het slimste en meest betoverende meisje is die hij kende. Tenger en mooi, hij dacht dat ze van chocolade hield. ‘Soms ruik je zoet, soms ruik je kruidig. Je maakt me bang.’ Vreemd en fantastisch, zacht als bloemblaadjes. Een strookje witte zijde in een woud van zwarte wol, maar niet zo teer als je je zou voorstellen. Ze ís wit en zwart, een fijne draad en grove wol, water zonder rimpeling en broeierig als de zon op verbrande huid.
Eigenlijk was ze beheerst, nuchter en solitair in haar gewoonten en in veel opzichten afstandelijk. ‘Je maakt een stok kaarten compleet; de vrouw voor zowel een heer, een boer en de joker. Elke keer anders en toch hetzelfde maar altijd onverklaarbaar.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten