Alles komt terug bij mij. Ervan doordrongen mij de schellen van mijn ogen te laten vallen die jij leugenachtig voorhoudt. Een eerste reactie om jezelf beter uit de verf te doen laten komen maar te onbeduidend om er moeite voor te doen. Onbewust heel bewust meer streepjes op een blanke muur zoals dagen om af te tellen.
Streepjes die zachtroze, met de tijd wit wordend littekens vormen. Kleine kerfjes van bedrog en mislukking die ik graag draag omdat ik weet dat ik ervan heb geleerd. Dus kijk naar mij en zie wat je hebt gedaan en wat je hebt geprobeerd. Sporen die je op me hebt achtergelaten als ware ik van jou met liefde gegeven maar niet gewonnen.
Mijn verlies is voor even maar dat van jou komt bij je terug. Nu of later, bij mij of anderen vind je jezelf onbeholpen niet in staat om te ontkennen. Gefaald en alleen, met niets te zeggen wat iemand zou willen horen. Alles maar dus eigenlijk niets heb je voor jezelf gedaan. Neergehaald en meelijwekkend, gedegradeerd van veelbelovendheid tot waarheid.
Laat mij nu dus maar zijn met littekens die jou al gaan vergeten, elke dag geef ik minder om je. Door jezelf heb je een kruis gezet. Met lege handen achtergelaten. Bijna, want wat rest is wat je over jezelf bent gaan weten. Potentie en ambitie als fijn zand door vingers gegleden, voor jou is niets grenzeloos gebleken. Je bent een grote leugen treurig dom om de laatste te zijn die dat ziet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten