Al het voorgaande en mogelijk volgend geknutsel van woorden is fictief. Ik schrijf omdat ik lees. Met een grenzeloos respect voor de ‘echte schrijvers’, voel ik me geïnspireerd om met woorden te stoeien. Stiekem koester ik de ambitie om ooit ook een klein kunstwerkje van mijn hand te ambachten. Tot die tijd blijf ik eruit gooien wat in me opkomt.
Vooralsnog is de compositie van woorden de truc die me bezig houdt. Menselijke emoties of kwaliteiten in niet levende objecten of metaforen die poëtisch bedoeld zijn en waarachtig, tussen de regels boodschappen verbergen die voor elk ook nog eens anders te interpreteren zijn. Nou ja dat is de bedoeling dus, of ik er ook daadwerkelijk in slaag is een ander verhaal.
Wat zeker waar is, is dat ik me graag verlies in details. Ik zie bijvoorbeeld een man lopen op het station met een grote bos bloemen en heb daar dan een heel verhaal bij verzonnen over wie die persoon is, waar die vandaan komt en leuker nog waar hij naartoe gaat met die bloemen. Ik stel me voor dat de bloemen voor een meisje zijn op wie de man tot over zijn oren verliefd is. Zij bloost als ze de bloemen aanneemt. Pril als dat de liefde is, gaan ze onwennig een hapje eten. Vragen zich beiden continu af of ze nog wel goed uit de verf komen. Er gaat gekust worden maar wie neemt het initiatief? Maar tegelijkertijd kunnen die bloemen zijn voor iemand die in het ziekenhuis ligt en recent te horen heeft gekregen dat de behandeling niet aanslaat. Het is een kwestie van tijd en zowel de man als de zieke schuilen zich in beleefdheden niet wetende wat te doen en hoe te reageren op iets wat niemand in de hand heeft. Er zou een gesprek kunnen zijn over wat er nog moet gebeuren of er worden herinneringen opgehaald. Eerst wordt er nog hartelijk gelachen maar het samenzijn valt in een trieste glimlach van de mondhoeken als een regendruppel geabsorbeerd op een grijze stoeptegel die spoedig geheel donkergrijs is van de stormbui.
Ik denk dus dat ik bovenal scènes en sfeertjes schep. De emotie,de drive die daarachter schuilt is voor mij van meer belang dan de daadwerkelijk actie die al dan niet beschreven wordt. Natuurlijk zit er iets van mij in de verhalen maar lang niet zo letterlijk als je zou denken. Nogmaals, het gaat me meer om de compositie en ik haal meer uit fantasie en bedachte motivaties dan eigen ervaring. Wat wel uit eigen ervaring komt is niet relevant en zal ik ook nooit toegeven. (Denk hierbij hoe ik mijn tong naar je uitsteek!)
Over de verhaaltjes die triest lijken, ja ik ben weleens triest, nee ik ben niet depressief alleen dramatisch ;). Over het verhaal waar ik de meeste respons op krijg… Dat verhaal is bedoeld grof geschreven, zoals vermeld leken verhullende en meer geaccepteerde benamingen niet de rauwe lust uit te drukken die ik bedoelde. Wat er dan letterlijk waar is willen mensen weten? Dat is niet de vraag die je zou moeten stellen. Het is in de eerste persoon geschreven (slechts een stijlvorm) dus ik begrijp dat je nieuwsgierig bent. En tja in combinatie met recente andere creatieve uitingen*, tot stand gekomen door een kunstenaar in beeld zou je kunnen denken dat ik op hol ben geslagen. Maar de luxe van creativiteit is dat je mag verzinnen óf je real life ervaringen kunt delen. Door uit de doeken te doen wat waarheid is haal je de fascinatie weg lijkt me. Overall; denk wat je wil denken, stand on your soapbox and judge me of maak er je eigen verhaaltje van , leuk toch? You think you know but you have no idea!
* Het is maar nudity. Dat zegt hoogstens over mij dat ik me prettig voel met hoe ik eruit zie. Ja het is erotisch, nee het is niet seksueel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten